وقایع به ظاهر کوچک اجتماعی، گاهی اوقات به دلیل نقش انقلابی ای که در جهت ایجاد تحولاتی در راستای پیشرفت تاریخ ایفاء می کنند و شرایط ویژه ای که در بطن آن اتفاق می افتند، بار اجتماعی چشمگیری پیدا می کنند. درست موضع گیری در مورد چنین وقایعی است که صف دوستان واقعی مردم و دشمنان آنان را آشکار کرده و نشان می دهد که نیروهای مختلف، فارغ از ادعاهایشان در مصاف بین توده ها و دشمنانشان در کجا ایستاده اند. یکی از مصادیق بارز این تجربه را ما در رویدادهای مربوط به حرکت مبارزاتی اخیر دانشجویان دانشگاه تهران علیه حجاب اجباری در تاریخ 23 اردیبهشت ماه امسال (1398) و موضع گیری نیروهای مختلف حول آن، پس از یورش جمهوری اسلامی برای سرکوب دانشجویان مشاهده کردیم. در این حرکت، نمایش و فریاد چند شعار انقلابی در صحن دانشگاه تهران که تجلی برجسته آگاهی مبارزاتی در میان دانشجویان مبارز و آگاه ما بود – نظیر “نان ، کار، آزادی – پوشش اختیاری” ، “بیکاری، بیگاری، حجاب زن اجباری” ، “اصلاح طلب ، اصول گرا ، دیگه تمومه ماجرا” ، “پوشش اختیاری حق مسلم ماست”، “هرگونه طرح حجاب اجباری محکوم است” و “دانشجو می میرد، ذلت نمی پذیرد”، “علی نژاد و ارشاد ، ارتجاع و انقیاد”، “علی‌نژاد، گشت ارشاد، یکی با دوربین، یکی با چماق، هر دو یک سوی ارتجاع، علیه جنبش زنان!” – آنچنان تاثیری از خود بر جای گذارد که خشم همزمان رسانه های امپریالیستی و مدافعان رسوای سیاستهای پرو امپریالیستی در لباس چپ – که جریان موسوم به “حزب کمونیست کارگری” (به رهبری حمید تقوایی) یکی از مظاهر برجسته آن است – را برانگیخت و در یک تقسیم کار اعلام نشده، آنها را همراه با هم، به دفاع تمام قد از عوامل شناخته شده و رسوای پیشبرد پروژه های امپریالیستی در جنبش زنان، یعنی مسیح علی نژاد و شرکاء واداشت.  تا آنجا که رسانه های امپریالیستی عوامفریب و وابسته،  به رغم  تمام ادعاهای کر کننده شان در دفاع از ارزشهای دمکراتیک و گویا انعکاس “بی طرفانه” رویدادها، هنگام انتشار اخبار این واقعه، آگاهانه به سانسور شعارهای دانشجویان و حتی محو کردن نوشته های پلاکاردهای آنان علیه شخص نامبرده دست زدند. همزمان با این واکنش، نیروهای پرو امپریالیست مثل حزب کمونیست کارگری “حکک” – جریان تقوایی – و برخی دیگر نیز با سراسیمگی وارد میدان شده و با گشودن یک جبهه مشترک، وظیفه یک حمله ایدئولوژیک کینه توزانه به دانشجویان چپ و آزادیخواه و شعارهای آنان  علیه مسیح علی نژاد را به عهده گرفتند. در پیشبرد چنین وظیفه شرم آوری، وابستگان به جریان نامبرده، نوک تیز حمله شان را بر شعارهای انقلابی دانشجویان که در افشای سیاستهای امپریالیستی در جنبش زنان و مروجان آن تجلی یافت متمرکز کردند و با محکوم کردن دانشجویان در این مسیر تا آنجا پیش رفتند که با رسوایی تمام از زبان رهبر این جریان یعنی حمید تقوایی دانشجویان مبارز شعار دهنده علیه مسیح علی نژاد را “چپ فرقه ای” و “ایدئولوژیک” نامیدند و فتوای “کنار زدن” و “منزوی ساختن” این چپ، آن هم  با استفاده از “تمام قوا” را صادر کردند.